گر جرعه ای زجام محبت چشانیم 

ای پیر می فروش ز غم می رهانیم

مست جمال عشقم و مخمور چشم دوست

از جام وصل صنما کی می چشانیم

بگدازیم ز آتش هجران ز یک طرف 

در یک طرف ز مهر و کرم پرورانیم

دانی که چیست؟ دربدرم ازدیار دوست

دل برده ای و در پی دل می دوانیم

غیر از پیاله ی می و این چشم اشکبار

کس پی نبرده به راز نهانیم

من قطره نهان شده در ابرم و تو بحر 

اب ابر، همتی که به دریا چکانیم

ای مهر آفتاب کمال از کمال مهر

کمتر ز ذره ام که به سویت کشانیم

بار گران به دل بودم از فراق دوست 

تا کی به زیر بار گران می نشانیم