آقای میرزا حسین خلیل- رحمة الله علیه- در سن نود سالگی می فرموده است:

   ” غذا خوردن برای من مانند این است که انبان و کیسه ای را پر کنم. من از غذا خوردن هیچ لذتی نمی برم، آنچه از آن لذت می برم نماز خواندن است.”

   شخصی می گفت :” ایشان بعد از نماز صبح در بالا سر حضرت امیر علیه السلام در مصلا می ایستاد و تا طلوع آفتاب به نماز مشغول می شد.”