یا حیدر

   آقای میرزا حسین خلیل- رحمة الله علیه- در سن نود سالگی می فرموده است:

   ” غذا خوردن برای من مانند این است که انبان و کیسه ای را پر کنم. من از غذا خوردن هیچ لذتی نمی برم، آنچه از آن لذت می برم نماز خواندن است.”

   شخصی می گفت :” ایشان بعد از نماز صبح در بالا سر حضرت امیر علیه السلام در مصلا می ایستاد و تا طلوع آفتاب به نماز مشغول می شد.”

   “الصلاة معراجُ المؤمن.”ــــ نماز، نردبان ترقی مومن است.

   ” لَو یَعلمُ المُصَلّی ما یغشاهُ مِن جَلالِ اللهِ انفَتَل مِن صلاتَهِ“ــــــــ اگر نماز گزار می دانست که از جلال الهی چه اندازه او را فرا می گیرد هر گز از نماز روی بر نمی گرداند.