یا حیدر

عصر یک جمعه دلگیر، دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است

   چرا آب به گلدان نرسیده است؟

چرا لحظه باران نرسیده است.

و هر کس که در این خشکی دوران بخ لبش جان نرسیده است، به ایمان نرسیده است و غم عشق به پایان نرسیده است.؟

 چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟

دل عشق ترک خورد، گل زخم نمک خورد، زمین مرد، زمان بر سر دوشش غم و اندوه به انبوه فقط برد، فقط برد، زمین مرد، زمین مرد،خداوند گواه است، دلم چشم به راه است، و در حسرت یک پلک نگاه است، ولی حیف نصیبم فقط آه است، و همین آه خدایا برسد کاش به جایی، برسد کاش صدایم به صدایی…

عصر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس، تو کجایی گل نرگس؟؟؟

بانو سلام!حال شما؟ روز مادر است

روز زنی که از همه مردان، سَری سَر است

روز شما که مادر زینب، حسن، حسین

نه!روز دختری ست که اُمّ پیمبر است

از آسمان صدای قدم هات می رسد

گوش فلک ز همهمه ی عرشیان کر است 

حیف از تو و زنان قریش!! میزبان تو…

جمعی ز مریم، آسیه و ساره، هاجر است 

یاس نبی! کبوتر دردانه ی علی!

هفت آسمانِ دل ز قدومت معطر است 

تو ماه آسمان شدی، از تکه های تو

این یازده ستاره به گردت مدوّر است 

شیرین و خسرو، لیلی و مجنون و عشقشان

با عشق بی بدیل شما کی برابر است 

ای یکه تاز عشق! “تماشاچی” ات شدیم

حیران عشق “بازی” تو حقّ “داور” است

«یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب

“کز هر زبان که می شنوم نامکرر است»* 

رخصت بده برای شما شاعری کنم

«از هرچه بگذریم سخن دوست خوشتر است»*

مادر بگو که دست مرا رد نمی کنی

این شعر هم “هدیه ی من روز مادر است" 

گفتم مکان وعده؟؟!!…کجا پیشکش کنم؟!!

گفتی حریم دختر موسی بن جعفر است! 

بانو ببخش آخر شعر بغض کرده ام

آخر هنوز ردّ نگاهم به یک “در” است 

از فاطمیه تان به حسن فکر می کنم

و چشم های مات که از واقعه تر است… 

*وامی از حضرت حافظ 

رهگذر

سوال این جاست که چرا همه دنبال جوابیم

اگر شانس به من رو بیاورد ،رویش را زمین نمی اندازم

پزشکی قانونی علت مرگش را” افتادن از چشم همه” تشخیص داد.

   آقای میرزا حسین خلیل- رحمة الله علیه- در سن نود سالگی می فرموده است:

   ” غذا خوردن برای من مانند این است که انبان و کیسه ای را پر کنم. من از غذا خوردن هیچ لذتی نمی برم، آنچه از آن لذت می برم نماز خواندن است.”

   شخصی می گفت :” ایشان بعد از نماز صبح در بالا سر حضرت امیر علیه السلام در مصلا می ایستاد و تا طلوع آفتاب به نماز مشغول می شد.”